Bijzondere dag (dag 6)

Hallo,

Vandaag ben ik weer terug geweest naar het weeshuis. We mochten daar met de kinderen spelen die daar waren. Er waren in totaal 7 kinderen die daar verbleven. 4 van de 7 kinderen was gehandicapt. Mensen die een gehandicapt kind krijgen vinden dat heel erg, vooral vroeger was dat zo, maar nu valt het wel mee maar ze worden daar niet echt gewaardeerd. In China zie je dan ook bijna geen gehandicapte mensen lopen. De kinderen die al wat ouder waren zo’n jaar of 4 vonden het leuk dat wij er waren. Zelf de verzorgers vonden het helemaal geweldig dat wij er waren. Ze hebben dan ook heel veel foto’s van ons gemaakt. Ik heb zelfs een baby mogen vast houden. Die was zo lief en het liefst wou ik die mee naar huis nemen. En dan verzorgen. Maar dat vonden me ouders niet echt een goed idee, en al het idee dat ze dan opa en oma zijn, nee doe maar niet zeiden ze! We hadden dan ook kleine speelgoed bij ons voor de kinderen, je zag echt gelijk hoe dankbaar ze zijn. In het algemeen zijn de mensen daar in die streek heel dankbaar en vriendelijk. Ik weet nu ook dan zeker dat ik daar heel goed bent verzorgt. Die mensen zijn dan ook zoo lief en vriendelijk.

Toen wij naar het restaurant moesten gaan nam ik afscheid van de kinderen, diep in mijn hart vond ik dat zo moeilijk. Al die kinderen daar achterlaten. Ze waren zo lief en kwetsbaar, maar ik wist wel dat ze daar goed verzorgd werden. Maar toch het idee. Ze waren daar zo dankbaar dat wij helemaal vanuit Nederland naar China zijn gegaan voor mij, dat we echt de lunch niet mochten/konden overslaan bij hun. Onze gids had dan ook aan de verzorgers gevraagd die mee hadden gegeten of ze nog iets meer van mij wisten. Dat konden en wouden ze niet vertellen. Ze wisten volgens mij net zoveel als ik en mijn ouders, je zag dan ook dat het een kwetsende onderwerp was. Voor mij was het bezoek aan het weeshuis al meer dan voldoende. Het gaf zoveel indruk. Het voelde ook van wie was het meest dankbaar, wij omdat wij daar mochten langskomen en mochten kijken, of hun dat wij helemaal van uit Nederland naar hun zijn gekomen. Hun vonden het een eer net zo als wij dat vonden. Ze hebben dan ook gezegd dat ik altijd welkom ben om te komen, dus zou dit niet de laatste keer zijn dat ik daar ben geweest. Ik ga zeker weten nog een keer al duurt dat tien jaar!

Deze dag, dat moment, dat ga ik nooit en dan ook nooit meer vergeten!

We hebben s’middags de bus terug genomen. We mochten dan weer 4 uur lang in de bus zitten. We zaten dan lekker voorin dus dachten we ‘leuk dan kunnen we alles te minste zien’. Nou dat was na 2 minuten alweer over. De chauffeur rijdt niet bepaald voorzichtig. Nee gewoon blijven toeteren en inhalen op de weg. Wat hebben we daar soms onze ogen dicht gedaan. Omdat ik dan ook reisziek ben heb ik gelukkig een pilletje op. Daar kan je zo lekker van slapen, gelukkig want het was af en toe een zeer hobbelige weg. Het verkeer in China is soms gewoon eng. Ze toeteren daar gewoon op los. Maar dus blijkt als zij niet toeteren zij verantwoordelijk zijn voor het ongelijk, maar toeteren ze wel en er gebeurt een ongeluk zijn zij niet verantwoordelijk daar voor. Ze steken gewoon over zonder te kijken. Daar zijn lijkt dat er bijna geen verkeersregels zijn.

Morgen vertrekken we dan naar het volgende hotel in Chengdu. Daar gaan we dan heen met het vliegtuig. En op eerste kerstdag gaan we dan naar de panda dierentuin. Daar heb ik heel veel zin in!!

Groetjes uit China